برای سفر کردن همواره دلایل و اهداف گوناگونی مطرح می‌شود. سفر کردن می‌تواند صرفا هدفی تفریحی داشته باشد یا برای زیارت یک مکان مقدس صورت گیرد و حتی برای انجام امور کاری باشد. حال تصور کنید هدف از سفر، تنها برای تجربه‌ی طعم‌ها و غذاهای مقصد مورد نظر باشد!

در ادامه، مقاله‌ای که می‌خوانید، سفرنامه‌ای یک روزه است برای یکی از شهرهای کشور ایتالیا. منطقه‌ای که شهرت بسیاری برای غذا و خوراکی‌هایش دارد. لازم به یادآوری است که این مقاله از زبان خود نگارنده است.

در پاییز سال ۲۰۱۵ همراه با دوستانم تصمیم به سفری چند روزه به کشور ایتالیا گرفتم. به همین دلیل سفر خود را به شهرهای این کشور دوست‌داشتنی، آغاز کردیم. در طول سفر به شهرهای مختلف، شهری بود که ویژگی متفاوتی داشت. منطقه‌ای که علاوه بر جاذبه‌های طبیعی‌اش از شهرت دیگری نیز برخوردار است.

شهر «پیدمونت» (Piedmont)، یکی از ۲۰ استان کشور ایتالیا است که به دلیل خوراکی‌ها و غذاهایش شهرت فراوانی دارد. همان‌طور که می‌دانید، کشور ایتالیا به خودی خود برای خورد و خوراک و غذاهایش معروف است؛ حال تصور کنید، در شهر پیدمونت چه خبرهایی می‌تواند باشد! به همین دلیل، توقعات ما نیز بسیار بالا رفته بود. در ادامه‌ی کنجاوی‌هایمان تصمیم گرفتیم برای سفری یک روزه و البته تجربه‌ی غذای ناب این منطقه، به حومه‌ی این شهر سفر کنیم.

پیدمونت که در شمال غرب ایتالیا قرار دارد، از سه جهت توسط کوه‌های آلپ محاصره شده است و با کشورهای فرانسه و سوئیس مرز مشترک دارد. این استان، دومین استان بزرگ ایتالیا، پس از استان سیسیل، محسوب می‌شود. همچنین مرکز این استان، شهر تورین است.

به هر ترتیب، سفر ما به این منطقه آغاز شده بود. همان‌طور که اشاره کردم، هتل محل اقامتمان در حومه‌ی شهر واقع شده بود. حومه‌ی پیدمونت از طبیعتی بسیار متنوع بهره می‌برد؛ از قله‌های قد علم کرده تا دشت‌های پهناور، از شالیزارهای برنج تا مزارع خانگی.

زمانی که به پیدمونت و هتل خود رسیدیم، متوجه شدیم که محل اقامتمان در یکی از بکرترین قسمت‌های این منطقه قرار دارد؛ در حومه‌ی شهر و دور از همهمه‌های زندگی امروزی. در اطراف هتل، طبیعت بی‌نظیری را می‌دیدیم که تپه‌های کوتاه و بلند، باغ‌های انگور و دشت‌های مملو از گل رز تنها بخشی از آن‌ها بودند.

در نزدیکی هتل اقامتمان نیز مزارع کوچک و بزرگی دیده می‌شد. زمانی که به اتاق هتل رفتیم، با چشم‌اندازی زیبا و به یادماندنی روبه‌رو شدیم. قابی که در جلوی دیدگانم بود، منظره‌ای بود از استخر هتل، باغ‌های انگور و نمای دوری از شهر.

برای تجربه‌ی غذاهای این منطقه، تصمیم گرفتیم نهار را در هتل صرف کنیم. در نتیجه، مستقیم به رستوران هتل رفتیم. نوع برخورد کارکنان و فضای رستوران بسیار مطلوب و صمیمی بود. تصمیم گرفتیم در قسمت فضای باز رستوران بنشینیم. برای آغاز، از نوشیدنی مخصوص پیدمونت شروع کردم که بسیار خوش طعم بود. وصف آن آرامش همراه با صرف نوشیدنی دلخواه و منظره‌های زیبا، بسیار سخت است.

برای غذا نیز، خوراک گوشت گوساله همراه با قارچ ترافل سفید تکه‌ای که مختص این منطقه است، سفارش دادم. این قارچ به صورت تازه از دل طبیعت بر سر میزها می‌آمد.

قبل از غذای اصلی نیز یک بشقاب پنیر کپک‌زده‌ برایمان آورده شد. مسئول میز اشاره کرد که هر یک گرم از این پنیر ۴ یورو قیمت دارد! البته واقعا مزه‌ی این پنیرها خوش‌طعم بود.

بعد از پیش‌غذا، نوبت به خوراک گوشت رسید؛ یک تکه گوشت فوق العاده خوشمزه که همراه با قارچ ترافل سرو می‌شد. یکی از بهترین طعم‌‌هایی بود که تاکنون تجربه کردم. غذایی که به معنای واقعی کلمه، گواه هم‌نشینی هنر و آشپزی بود.

پس از صرف این غذای بی‌نظیر، راهی اتاقمان شدیم و چند ساعتی در بالکن، محو تماشای زیبایی‌های این منطقه شدیم. در هر صورت، من از سفر یک روزه‌ام به حومه‌ی پیدمونت رضایت کامل را داشتم؛ چراکه به نوعی بهترین وعده‌ی غذایی عمرم را تجربه کردم.

در انتها به یاد داشته باشید که هر از چندگاهی از روزمرگی‌ها و کلیشه‌های زندگی فاصله بگیرید و برای کسب تجربه‌های جدید، دل به دریا بزنید؛ حتی اگر این امر، تجربه‌ی ساده‌ای مثل یک غذای ناب در طبیعت سخاوتمند باشد.